顏氏家訓3-8勉學篇(顏氏家訓)拼音版、注音及讀音

2024年3月5日發(作者：涂鴉英文)

顏氏家訓3-8勉學篇（顏氏家訓）拼音版、注音及讀音

勉學篇拼音版、注音及讀音：

出處：顏氏家訓

miǎn xué piān

勉學篇

zì gǔ míng wáng shèng dì，yóu xū qín xué，kuàng fán shù

hū!cǐ shì biàn yú jīng shǐ，wú yì bù néng zhèng zhòng，liáo jǔ jìn

shì qiè yào，yǐ qǐ wù rǔ ěr。shì dài fū zhī dì，shù suì yǐ shàng，mò bù bèi jiào，duō zhě huò zhì lǐchuán，shǎo zhě bù shī shīlùn。jí zhì guān hūn，tǐ xìng shāo dìng，yīn cǐ tiān jī，bèi xū xùn yòu。yǒu zhì xiàng zhě，suì néng mó lì，yǐ jiù sù yè wú lǚ lì zhě，zì zī

duò màn，biàn wèi fán rén。rén shēng zài shì，huì dāng yǒu yè，nóng mín zé jì liáng gēng jià，shāng gǔ bié tǎo lùn huò huì，gōng qiǎo zé zhì jīng qì yòng，jì yì zé chén sī fǎ shù，wǔ fū zé

guàn xí gōng mǎ，wén shì zé jiǎng yì jīng shū。duō jiàn shì dài

fū chǐ shè nóng shāng，xiū wù gōng jì，shè zé bù néng chuān

zhá，bǐ zé cái jì xìng míng，bǎo shí zuì jiǔ，hū hū wú shì，yǐ cǐ

xiāo rì，yǐ cǐ zhōng nián。huò yīn jiā shì yú xù，dé yī jiē bàn jí，biàn zì wèi zú，quán wàng xiū xué，jí yǒu jí xiōng dà shì，yì lùn

dé shī，méng rán zhāng kǒu，rú zuò yún wù，gōng sī yàn jí，tán gǔ fù shī，sāi mò dī tóu，qiàn shēn ér yǐ。yǒu shí páng guān，dài qí rù dì。hé xī shù nián qín xué，zhǎng shòu yī shēng kuì rǔ

zāi!

自古明王圣帝，猶須勤學，況凡庶乎！此事遍于經史，吾亦不能鄭重，聊舉近世切要，以啟寤汝耳。士大夫之弟，數歲已上，莫不被教，多者或至《禮》、《傳》，少者不失《詩》、《論》。及至冠婚，體性梢定，因此天機，倍須訓誘。有志向者，遂能磨礪，以就素業；無履立者，自茲墮慢，便為凡人。人生在世，會當有業，農民則計量耕稼，商賈別討論貨賄，工巧則致精器用，伎藝則沉思法術，武夫則

慣習弓馬，文士則講議經書。多見士大夫恥涉農商，羞務工伎，射則不能穿札，筆則才記姓名，飽食醉酒，忽忽無事，以此銷日，以此終年。或因家世馀緒，得一階半級，便自為足，全忘修學，及有吉兇大事，議論得失，蒙然張口，如坐云霧，公私宴集，談古賦詩，塞默低頭，欠伸而已。有識旁觀，代其入地。何惜數年勤學，長受一生愧辱哉！

liáng cháo quán shèng zhī shí，guì yóu zǐ dì，duō wú xué

shù，zhì yú yàn yuē:" shàng chē bù là zé zhù zuò，tǐ zhōng hé rú

zé mì shū。" wú bù xūn yī tì miàn，fù fěn shī zhū，jià zhǎng yán

chē，gēn gāo chǐ lǚ，zuò qí zǐ fāng rù，píng bān sī yǐn náng，liè

qì wán yú zuǒ yòu，cóng róng chū rù，wàng ruò shén xiān，míng jīng qiú dì，zé gù rén dá cè，sān jiǔ gōng yàn，zé jiǎ shǒu

fù shī，dāng ěr zhī shí，yì kuài shì yě。jí lí luàn zhī hòu，cháo shì

qiān gé，quán héng xuǎn jǔ，fēi fù nǎng zhě zhī qīn，dāng lù

bǐng quán，bú jiàn xī shí zhī dǎng，qiú zhū shēn ér wú suǒ de，shī zhī shì ér wú suǒ yòng，bèi jiē ér sàng zhū，shī pí ér lù zhì，wù ruò kū mù，pō ruò qióng liú，lù dú róng mǎ zhī jiān，zhuǎn

sǐ gōu hè zhī jì，dāng ěr zhī shí，chéng nú cái yě。yǒu xué yì zhě，chù dì ér ān。zì huāng luàn yǐ lái，zhū jiàn fú lǔ，suī bǎi shì xiǎo

rén，zhī dú lún yǔxiào jīng zhě，shàng wéi rén shī suī qiān zǎi

guān miǎn，bù xiǎo shū jì zhě，mò bù gēng tián yǎng mǎ，yǐ cǐ

xiàn zhī，ān kě bù zì miǎn yé?ruò néng cháng bǎo shù bǎi juǎn

shū，qiān zǎi zhōng bù wéi xiǎo rén yě。

梁朝全盛之時，貴游子弟，多無學術，至於諺曰：“上車不落則著作，體中何如則秘書。”無不熏衣剃面，傅粉施朱，駕長檐車，跟高齒履，坐棋子方褥，憑斑絲隱囊，列器玩于左右，從容出入，望若神仙，明經求第，則顧人答策，三九公宴，則假手賦詩，當爾之時，亦快士也。及離亂之后，朝市 遷革，銓衡選舉，非復曩者之親，當路秉權，不見昔時之黨，求諸身而無所得，施之世而無所用，被揭而喪珠，失皮而露質，兀若枯木，泊若窮流，鹿獨戎馬之間，轉死溝壑之

際，當爾之時，誠駑材也。有學藝者，觸地而安。自荒亂以來，諸見俘虜，雖百世小人，知讀《論語》、《孝經》者，尚為人師；雖千載冠冕，不曉書記者，莫不耕田養馬，以此現之，安可不自勉耶？若能常保數百卷書，千載終不為小人也。

yǒu kè nán zhǔ rén yuē:" wú jiàn qiáng nǔ cháng jǐ，zhū zuì

ān mín，yǐ qǔ gōng hóu zhě yǒu wú wén yì xí lì，kuāng shí fù

guó，yǐ qǔ qīng xiàng zhě yǒu wú xué bèi gǔ jīn，cái jiān wén

wǔ，shēn wú lù wèi，qī zǐ jī hán zhě，bù kě shèng shǔ，ān zú

guì xué hū?" zhǔ rén duì yuē:" fū mìng zhī qióng dá，yóu jīn yù

mù shí yě xiū yǐ xué yì，yóu mó yíng diāo kè yě。jīn yù zhī mó

yíng，zì měi qí kuàng pú mù shí zhī duàn kuài，zì chǒu qí diāo

kè。ān kě yán mù shí zhī diāo kè，nǎi shèng jīn yù zhī kuàng pú

zāi?bù dé yǐ yǒu xué zhī pín jiàn，bǐ yú wú xué zhī fù guì yě。qiě

fù jiǎ wèi bīng，zǎ bǐ wèi lì，shēn sǐ míng miè zhě rú niú máo，jiǎo lì jié chū zhě rú zhī cǎo wò sù pī huáng，yín dào yǒng dé，kǔ xīn wú yì zhě rú rì shí，yì lè míng lì zhě rú qiū chá，qǐ dé tóng

nián ér yǔ yǐ。qiě yòu wén zhī: shēng ér zhī zhī zhě shàng，xué

ér zhī zhī zhě cì。suǒ yǐ xué zhě，yù qí duō zhī míng dá ěr。bì

yǒu tiān cái，bá qún chū lèi，wèi jiāng zé àn yǔ sūn wǔwú qǐ tóng

shù，zhí zhèng zé xuán dé guǎn zhòngzǐ chǎn zhī jiào，suī wèi

dú shū，wú yì wèi zhī xué yǐ。jīn zi jí bù néng rán，bù shī gǔ zhī

zōng jī，yóu méng bèi ér wò ěr。"

有客難主人曰：“吾見強弩長戟，誅罪安民，以取公侯者有吳；文義習吏，匡時富國，以取卿相者有吳；學備古今，才兼文武，身無祿位，妻子饑寒者，不可勝數，安足貴學乎？”主人對曰：“夫命之窮達，猶金玉木石也；修以學藝，猶磨瑩雕刻也。金玉之磨瑩，自美其礦璞；木石之段塊，自丑其雕刻。安可言木石之雕刻，乃勝金玉之礦璞哉？不得以有學之貧賤，比於無學之富貴也。且負甲為兵，咋筆為吏，身死名滅者如牛毛，角立杰出者如芝草；握素披黃，吟道詠德，苦辛無益者如日蝕，逸樂名利者如秋茶，豈得同年而語矣。且又聞之：

生而知之者上，學而知之者次。所以學者，欲其多知明達耳。必有天才，拔群出類，為將則暗與孫武、吳起同術，執政則懸得管仲、子產之教，雖未讀書，吾亦謂之學矣。今子即不能然，不師古之蹤跡，猶蒙被而臥耳。”

rén jiàn lín lǐ qīn qī yǒu jiā kuài zhě，shǐ zǐ dì mù ér xué zhī，bù zhī shǐ xué gǔ rén，hé qí bì yě zāi?shì rén dàn zhī kuà mǎ bèi

jiǎ，zhǎng shuò qiáng gōng，biàn yún wǒ néng wéi jiāng bù zhī

míng hū tiān dào，biàn hū dì lì，bǐ liáng nì shùn，jiàn dá xīng

wáng zhī miào yě。dàn zhī chéng shàng jiē xià，jī cái jù gǔ，shǐ

yún wǒ néng wéi xiāng bù zhī jìng guǐ shì shén，yí fēng yì sú，tiáo jié yīn yáng，jiàn jǔ xián shèng zhī zhì yě。dàn zhī sī cái bù

rù，gōng shì sù bàn，biàn yún wǒ néng zhì mín bù zhī chéng jǐ

xíng wù，zhí pèi rú zǔ，fǎn fēng miè huǒ，huà chī wèi fēng zhī

shù yě。dàn zhī bào lìng shǒu lǜ，zǎo xíng wǎn shě，biàn yún

wǒ néng píng yù bù zhī tóng yuán guān zuì，fēn jiàn zhuī cái，jiǎ yán ér hǎo lù，bù wèn ér qíng dé zhī chá yě。biǎo jí nóng

shāng gōng jiǎ，sī yì nú lì，diào yú tú ròu，fàn niú mù yáng，jiē

yǒu xiān dá，kě wèi shī biǎo，bó xué qiú zhī，wú bù lì yú shì yě。

人見鄰里親戚有佳快者，使子弟慕而學之，不知使學古人，何其蔽也哉？世人但知跨馬被甲，長槊強弓，便云我能為將；不知明乎天道，辯乎地利，比量逆順，鑒達興亡之妙也。但知承上接下，積財聚谷，使云我能為相；不知敬鬼事神，移風易俗，調節陰陽，薦舉賢圣之至也。但知私財不入，公事夙辦，便云我能治民；不知誠己刑物，執轡如組，反風滅火，化鴟為風之術也。但知抱令守律，早刑晚舍，便云我能平獄；不知同轅觀罪，分劍追財，假言而好露，不問而情得之察也。表及農商工賈，廝役奴隸，釣魚屠肉，飯牛牧羊，皆有先達，可為師表，博學求之，無不利於事也。

fū suǒ yǐ dú shū xué wèn，běn yù kāi xīn míng mù，lì yú xíng

ěr。wèi zhī yǎng qīn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī xiān yì chéng

yán，pà shēng xià qì，bù dàn de láo，yǐ zhì gān mó，tì rán cán

jù，qǐ ér xíng zhī yě。wèi zhī shì jūn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī

shǒu zhí wú qīn，jiàn wēi shòu mìng，bù wàng chéng jiàn，yǐ lì

shè jì，cè rán zì niàn，sī yù xiào zhī yě。sù jiāo shē zhě，yù qí

guān gǔ rén zhī gōng jiǎn jié yòng，bēi yǐ zì mù，lǐ wèi jiào běn，jìng lǎo shēn jī，dí rán zì shī，liǎn róng yì zhì yě。sù bǐ lìn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī guì yì qīng cái，shǎo sī guǎ yù，jì yíng è

mǎn，zhōu qióng xù kuì，nǎn rán huǐ chǐ，jī ér néng sàn yě。sù

bào hàn zhě，yù qí guān gǔ rén zhī xiǎo chù jǐ，chǐ bì shé cún，hán gòu cáng jí，zūn xián róng zhòng，chá rán jǔ sàng，ruò bù

shèng yī yě。sù qiè nuò zhě，yù qí guān gǔ rén zhī dá shēng wěi

mìng，qiáng yì zhèng zhí，lì yán bì xìn，qiú fú bù huí，bó rán

fèn lì，bù kě kǒng shè yě。lì zī yǐ wǎng，bǎi xíng jiē rán，zòng

bù néng chún，qù tài qù shén，xué zhī suǒ zhī，shī wú bù dá。shì rén dú shū zhě，dàn néng yán zhī，bù néng xíng zhī，zhōng

xiào wú wén，rén yì bù zú，jiā yǐ duàn yī tiáo sòng，bù bì děi qí

lǐ，zǎi qiān hù xiàn，bù bì lǐ qí mín，wèn qí zào wū，bù bì zhī

méi héng ér yuè shù yě，wèn qí wèi tián，bù bì zhī jì zǎo ér shǔ

chí yě，yín xiào tán xuè，fěng yǒng cí fù，shì jì yōu xián，cái

zēng yū dàn，jūn guó jīng lún，lüè wú shī yòng，gù wèi wǔ rén

sú lì suǒ gòng chī dǐ，liáng yóu shì hū?

夫所以讀書學問，本欲開心明目，利於行耳。未知養親者，欲其觀古人之先意承顏，怕聲下氣，不憚的勞，以致甘膜，惕然慚懼，起而行之也。未知事君者，欲其觀古人之守職無侵，見危授命，不忘城諫，以利社稷，惻然自念，思欲效之也。素驕奢者，欲其觀古人之恭儉節用，卑以自牧，禮為教本，敬老身基，翟然自失，斂容抑志也。素鄙吝者，欲其觀古人之貴義輕財，少私寡欲，忌盈惡滿，周窮恤匱，赧然悔恥，積而能散也。素暴悍者，欲其觀古人之小黜己，齒弊舌存，含垢藏疾，尊賢容眾，茶然沮喪，若不勝衣也。素怯懦者，欲其觀古人之達生委命，強毅正直，立言必信，求福不回，勃然奮厲，不可恐懾也。歷茲以往，百行皆然，縱不能淳，去泰去甚…，學之所知，施

無不達。世人讀書者，但能言之，不能行之，忠孝無聞，仁義不足，加以斷一條訟，不必得其理，宰千戶縣，不必理其民，問其造屋，不必知楣橫而悅豎也，問其為田，不必知稷早而黍遲也，吟嘯談謔，諷詠辭賦，事既優閑，材增迂誕，軍國經綸，略無施用，故為武人俗吏所共嗤詆，良由是乎？

rén shēng xiǎo yòu，jīng shén zhuān lì，cháng chéng yǐ hòu，sī lǜ sàn yì，gù xū zǎo jiào，wù shī jī yě。wú qī suì shí，sòng líng

guāng diàn fù，zhì yú jīn rì，shí nián yī lǐ，yóu bù yí wàng。èr

shí yǐ wài，suǒ sòng jīng shū，yī yuè fèi zhì，biàn zhì huāng wú

yǐ。rán rén yǒu kǎn bǐng，shī yú shèng nián，yóu dàng wǎn xué，bù kě zì qì。kǒng zǐ yuē:" wǔ shí yǐ xué yì，kě yǐ wú dà guò yǐ。"

wèi wǔyuán yí，lǎo ér mí dǔ cǐ jiē shǎo xué ér zhì lǎo bù juàn yě。zēng zǐ shí qī nǎi xué，míng wén tiān xià xún qīng wǔ shí shǐ lái

yóu xué，yóu wèi shuò rú gōng sūn hóng sì shí yú fāng dú chūn

qiū，yǐ cǐ suì dēng chéng xiàng zhū yún yì sì shí shǐ xué yìlún yǔ，huáng fǔ mì èr shí shǐ shòu xiào jīnglún yǔ，jiē zhōng chéng dà

rú: cǐ bìng zǎo mí ér wǎn wù yě。shì rén hūn guān wèi xué，biàn

chēng chí mù，yīn xún miàn qiáng，yì wèi yú ěr。yòu ér xué zhě，rú rì chū zhī guāng lǎo ér xué zhě，rú bǐng dú yè xíng，yóu xián

hū míng mù ér wú jiàn zhě yě。

人生小幼，精神專利，長成已后，思慮散逸，固須早教，勿失機也。吾七歲時，誦《靈光殿賦》，至於今日，十年一理，猶不遺忘。二十以外，所誦經書，一月廢置，便至荒蕪矣。然人有坎稟，失于盛年，猶當晚學，不可自棄。孔子 曰：“五十以學《易》，可以無大過矣。”魏武、袁遺，老而彌篤；此皆少學而至老不倦也。曾子十七乃學，名聞天下；荀卿五十始來游學，猶為碩儒；公孫弘四十余方讀《春秋》，以此遂登丞相；朱云亦四十始學《易》、《論語》，皇甫謐二十始受《孝經》、《論語》，皆終成大儒：此并早迷而晚寤也。世人婚冠未學，便稱遲暮，因循面墻，亦為愚耳。幼而學者，如日出之光；老而學者，如秉獨夜行，猶賢乎瞑目而無見者也。

xué zhī xīng fèi，suí shì qīng zhòng。hàn shí xián jùn，jiē yǐ

yī jīng hóng shèng rén zhī dào，shàng míng tiān shí，xià gāi rén

shì，yòng cǐ zhì qīng xiàng zhě duō yǐ。mò sú yǐ lái bù fù ěr，kōng shǒu zhāng jù，dàn sòng shī yán，shī zhī shì wù，dài wú

yī kě。gù shì dài fū zǐ dì，jiē yǐ bó shè wèi guì，bù kěn zhuān rú。liáng cháo huáng sūn yǐ xià，zǒng zhī nián ，bì xiān rù xué，guān

qí zhì shàng，chū shēn jǐ hòu，biàn cóng wén lì，lüè wú zú yè

zhě。guān miǎn，ér wèi shàng zhě，zé yǒu hé yìnliú xiànmíng

shān bīnzhōu shězhū yìzhōu hóng zhènghè chēnhè géxiāo zi

zhèngliú suí děng，jiān tōng wén shǐ，bù tú jiǎng shuō yě。luò

yáng yì wén cuī hàozhāng wěiliú fāng，yè xià yòu jiàn xíng zi cái:

cǐ sì rú zhě，suī hǎo jīng shù，yì yǐ cái bó shàn míng。rú cǐ zhū

xián，gù wèi shàng pǐn。yǐ wài lǜ duō tián yě jiān rén，yīn cí bǐ

lòu，fēng cāo chī zhuō，xiāng yǔ zhuān gù，wú suǒ kān néng。wèn yī yán zhé chóu shù bǎi，zé qí zhǐ guī，huò wú yào huì。nà

xià yàn yún:" bó shì mǎi lǘ，shū juàn sān zhǐ，" shǐ rǔ yǐ cǐ wéi

shī，lìng rén qì sāi。kǒng zǐ yuē:" xué yě，lù zài qí zhōng yǐ。"

jīn qín wú yì zhī shì，kǒng fēi yè yě。fū shèng rén zhī shū，suǒ

yǐ shè jiào，dàn míng liàn jīng wén，cū tōng zhù yì，cháng shǐ

yán xíng yǒu de，yì zú wéi rén hé bì" zhòng ní jū" jí xū liǎng zhǐ

shū yì，yàn qǐnjiǎng táng，yì fù hé zài?yǐ cǐ dé shèng，níng yǒu

yì hū?guāng yīn kě xī，pì zhū shì shuǐ。dāng bó lǎn jī yào，yǐ jì

gōng yè，bì néng jiān měi，wú wú jiàn yān。

學之興廢，隨世輕重。漢時賢俊，皆以一經弘圣人之道，上明天時，下該 人事，用此致卿相者多矣。末俗已來不復爾，空守章句，但誦師言，施之世務，殆無一可。故士大夫子弟，皆以博涉為貴，不肯專儒。梁朝皇孫以下，總之年 ，必先入學，觀其志尚，出身己后，便從文吏，略無卒業者。冠冕，而為上者，則有何胤、劉獻、明山賓、周舍、朱異、周弘正、賀琛、賀革、蕭子政、劉綏等，兼通文史，不徒講說也。洛陽亦聞崔浩、張偉、劉芳，鄴下又見邢子才：此四儒者，

雖好經術，亦以才博擅名。如此諸賢，故為上品。以外率多田野間人，音辭鄙陋，風操蚩拙，相與專固，無所堪能。問一言輒酬數百，責其指歸，或無要會。那下諺云：“博士買驢，書卷三紙，未有‘驢’字。”使汝以此為師，令人氣塞。孔子曰：“學也，祿在其中矣。”今勤無益之事，恐非業也。夫圣人之書，所以設教，但明練經文，粗通注義，常使言行有得，亦足為人；何必“仲尼居”即須兩紙疏義，燕寢、講堂，亦復何在？以此得勝，寧有益乎？光陰可惜，譬諸逝水。當博覽機要，以濟功業，必能兼美，吾無間焉。

sú jiān rú shì，bù shè qún shū，jīng wěi zhī wài，yì shū ér yǐ。wú chū bā yè，yǔ bó líng cuī wén yàn jiāo yóu，cháng shuō wáng

càn jí zhōng nán zhèng xuán shàng shū shì，cuī zhuǎn wéi zhū

rú dào zhī。shǐ jiāng fā kǒu，xuán jiàn pái cù，yún:" wén jí zhǐ

yǒu shī fùmínglěi，qǐ dāng lùn jīng shū shì hū?qiě xiān rú zhī

zhōng，wèi wén yǒu wáng càn yě。" cuī xiào ér tuì，jìng bù yǐ

càn jí shì zhī。wèi shōu zhī zài yì cáo，yǔ zhū bó shì yì zōng miào

shì，yǐn jù hàn shì，bó shì xiào yuē:" wèi wén hàn shū dé zhèng

jīng shù。" shōu biàn fèn nù，dōu bù fù yán，qǔ wéi xuán chéng

chuán，zhì zhī ér qǐ。bó shì yī yè gòng pī xún zhī，dá míng，nǎi

lái xiè yuē:" bù wèi xuán chéng rú cǐ xué yě。"

俗間儒士，不涉群書，經緯之外，義疏而已。吾初八鄴，與博陵崔文彥交游，嘗說《王粲集》中難鄭玄《尚書》事，崔轉為諸儒道之。始將發口，懸見排蹙，云：“文集只有詩賦、銘、誄，豈當論經書事乎？且先儒之中，未聞有王粲也。”崔笑而退，竟不以《粲集》示之。魏收之在議曹，與諸博士議宗廟事，引據《漢似》，博士笑曰：“未聞《漢書》得證經術。”收便忿怒，都不復言，取《韋玄成傳》，擲之而起。博士一夜共披尋之，達明，乃來謝曰：“不謂玄成如此學也。”

yè píng zhī hòu，jiàn tú rù guān。sī lǔ cháng wèi wú yuē:"

cháo wú lù wèi，jiā wú jī cái，dāng sì jīn lì，yǐ shēn gōng yǎng。měi bèi kè dǔ，qín láo jīng shǐ，wèi zhī wèi zi，kě dé ān hū?" wú

mìng zhī yuē:" zi dāng yǐ yǎng wèi xīn，fù dāng yǐ xué wèi jiào。shǐ rǔ qì xué xùn cái，fēng wú yī shí，shí zhī ān dé gān?yī zhī ān

dé nuǎn?ruò wù xiān wáng zhī dào，shào jiā shì zhī yè，lí gēng

hè，wǒ zì yù zhī。"

鄴平之后，見徒入關。思魯嘗謂吾曰：“朝無祿位，家無積財，當肆筋力，以申供養。每被課篤，勤勞經史，未知為子，可得安乎？”吾命之曰：“子當以養為心，父當以學為教。使汝棄學徇財，豐吾衣食，食之安得甘？衣之安得暖？若務先王之道，紹家世之業，藜羹褐，我自欲之。”

jiào dìng shū jí，yì hé róng yì，zì yáng xióngliú xiàng，fāng

chēng cǐ zhí ěr。guān tiān xià shū wèi biàn，bù dé wàng xià cí

huáng。huò bǐ yǐ wéi fēi，cǐ yǐ wéi shì，huò běn tóng mò yì，huò liǎng wén jiē qiàn，bù kě piān xìn yī yú yě。

校訂書籍，亦何容易，自揚雄、劉向，方稱此職耳。觀天下書未遍，不得妄下雌黃。或彼以為非，此以為是，或本同末異，或兩文皆欠，不可偏信一隅也。