幼兒三字經(jīng)全文

三字經(jīng)全文帶拼音

【三字經(jīng)全文下載】

rénzhīchūxìngběnshànxìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn

人之初性本善性相近習(xí)相遠(yuǎn)

gǒubújiàoxìngnǎiqiānjiàozhīdàoguìyǐzhuān

茍不教性乃遷教之道貴以專

xīmèngmǔzélínchǔzǐbùxuéduànjīzhù

昔孟母擇鄰處子不學(xué)斷機(jī)杼

dòuyānshānyǒuyìfāngjiāowǔzǐmíngjùyáng

竇燕山有義方教五子名俱揚(yáng)

yǎngbújiàofùzhīguòjiàobùyánshīzhīduò

養(yǎng)不教父之過教不嚴(yán)師之惰

zǐbùxuéfēisuǒyíyòubùxuélǎohéwéi

子不學(xué)非所宜幼不學(xué)老何為

yùbùzhuóbùchéngqìrénbùxuébùzhīyì

玉不琢不成器人不學(xué)不知義

wéirénzǐfāngshàoshíqīnshīyǒuxílǐyí

為人子方少時(shí)親師友習(xí)禮儀

xiāngjiǔlíngnéngwēnxíxiàoyúqīnsuǒdāngzhí

香九齡能溫席孝于親所當(dāng)執(zhí)

róngsìsuìnéngrànglídìyúzhǎngyíxiānzhī

融四歲能讓梨弟于長宜先知

shǒuxiàotìcìjiànwénzhīmǒushùshímǒuwén

首孝悌次見聞知某數(shù)識某文

yīérshíshíérbǎibǎiérqiānqiānérwàn

一而十十而百百而千千而萬

sāncáizhětiāndìrénsānguāngzhěrìyuèxīng

三才者天地人三光者日月星

sāngāngzhějūnchényìfùzǐqīnfūfùshùn

三綱者君臣義父子親夫婦順

yuēchūnxiàyuēqiūdōngcǐsìshíyùnbùqióng

曰春夏曰秋冬此四時(shí)運(yùn)不窮

yuēnánběiyuēxīdōngcǐsìfāngyìnghūzhōng

曰南北曰西東此四方應(yīng)乎中

yuēshuǐhuǒmùjīntǔcǐwǔhángběnhūshù

曰水火木金土此五行本乎數(shù)

shígānzhějiǎzhìguǐshíèrzhīzǐzhìhài

十干者甲至癸十二支子至亥

yuēhuángdàorìsuǒchányuēchìdàodāngzhōngquán

曰黃道日所躔曰赤道當(dāng)中權(quán)

chìdàoxiàwēnnuǎnjíwǒzhōnghuázàidōngběi

赤道下溫暖極我中華在東北

hányùjūnshuānglùgǎiyòugāoyuánzuǒdàhǎi

寒燠均霜露改右高原左大海

yuējiānghéyuēhuáijìcǐsìdúshuǐzhījì

曰江河曰淮濟(jì)此四瀆水之紀(jì)

yuēdàihuásōnghénghéngcǐwǔyuèshānzhīmíng

曰岱華嵩恒衡此五岳山之名

gǔjiǔzhōujīngǎizhìchēngxíngshěngsānshíwǔ

古九州今改制稱行省三十五

yuēshìnóngyuēgōngshāngcǐsìmínguózhīliáng

曰士農(nóng)曰工商此四民國之良

yuērényìlǐzhìxìncǐwǔchángbùróngwěn

曰仁義禮智信此五常不容紊

dìsuǒshēngyǒucǎomùcǐzhíwùbiànshuǐlù

地所生有草木此植物遍水陸

yǒuchóngyúyǒuniǎoshòucǐdòngwùnéngfēizǒu

有蟲魚有鳥獸此動(dòng)物能飛走

dàoliángshūmàishǔjìcǐliùgǔrénsuǒshí

稻梁菽麥?zhǔn)蝠⒋肆热怂?/p>

mǎniúyángjīquǎnshǐcǐliùchùrénsuǒsì

馬牛羊雞犬豕此六畜人所飼

yuēxǐnùyuēāijùàiwùyùqīqíngjù

曰喜怒曰哀懼愛惡欲七情俱

qīngchìhuángjíhēibáicǐwǔsèmùsuǒshí

青赤黃及黑白此五色目所識

suānkǔgānjíxīnxiáncǐwǔwèikǒusuǒhán

酸苦甘及辛咸此五味口所含

shānjiāoxiāngjíxīngxiǔcǐwǔxiùbísuǒxiù

膻焦香及腥朽此五臭鼻所嗅

páotǔgémùshíjīnyǔsīzhúnǎibāyīn

匏土革木石金與絲竹乃八音

yuēpíngshǎngyuēqùrùcǐsìshēngyítiáoxié

曰平上曰去入此四聲宜調(diào)協(xié)

gāozēngzǔfùérshēnshēnérzǐzǐérsūn

高曾祖父而身身而子子而孫

zìzǐsūnzhìxuánzēngnǎijiǔzúrénzhīlún

自子孫至玄曾乃九族人之倫

fùzǐēnfūfùcóngxiōngzéyǒudìzégōng

父子恩夫婦從兄則友弟則恭

zhǎngyòuxùyǒuyǔpéngjūnzéjìngchénzézhōng

長幼序友與朋君則敬臣則忠

cǐshíyìrénsuǒtóngngshīxùwùwéibèi

此十義人所同當(dāng)師敘勿違背

zhǎnqíshuāidàxiǎogōngzhìsīmáwǔfùzhōng

斬齊衰大小功至緦麻五服終

lǐyuèshèyùshūshùgǔliùyìjīnbùjù

禮樂射御書數(shù)古六藝今不具

wéishūxuéréngòngzūnjìshízìjiǎngshuōwén

惟書學(xué)人共遵既識字講說文

yǒugǔwéndàxiǎozhuànlìcǎojìbùkěluàn

有古文大小篆隸草繼不可亂

ruòguǎngxuéjùqífándànlüèshuōnéngzhīyuán

若廣學(xué)懼其繁但略說能知原

fánxùnméngxūjiǎngjiūxiángxùngǔmíngjùdòu

凡訓(xùn)蒙須講究詳訓(xùn)詁明句讀

wéixuézhěbìyǒuchūxiǎoxuézhōngzhìsìshū

為學(xué)者必有初小學(xué)終至四書

lúnyǔzhěèrshípiānqúndìzǐjìshànyán

論語者二十篇群弟子記善言

mèngzǐzhěqīpiānzhǐjiǎngdàodéshuōrényì

孟子者七篇止講道德說仁義

zuòzhōngyōngnǎikǒngjízhōngbùpiānyōngbùyì

作中庸乃孔伋中不偏庸不易

zuòdàxuénǎizēngzǐzìxiūqízhìpíngzhì

作大學(xué)乃曾子自修齊至平治

zhōngshūshúxiàojīngtōngrúliùjīngshǐkědú

中書熟孝經(jīng)通如六經(jīng)始可讀

shīshūyìlǐchūnqiūhàoliùjīngdāngjiǎngqiú

詩書易禮春秋號六經(jīng)當(dāng)講求

yǒuliánshānyǒuguīcángyǒuzhōuyìsānyìxiáng

有連山有歸藏有周易三易詳

yǒudiǎnmóyǒuxùngàoyǒushìmìngshūzhīào

有典謨有訓(xùn)誥有誓命書之奧

wǒzhōugōngzuòzhōulǐzhùliùguāncúnzhìtǐ

我周公作周禮著六官存治體

dàxiǎodàizhùlǐjìshùshèngyánlǐyuèbèi

大小戴注禮記述圣言禮樂備

yǒuguófēngyǒuyǎsònghàosìshīdāngfěngyǒng

有國風(fēng)有雅頌號四詩當(dāng)諷詠

shījìwángchūnqiūzuòyùbāobiǎnbiéshànè

詩既亡春秋作寓褒貶別善惡

sānzhuànzhěyǒugōngyángyǒuzuǒshìyǒugǔliáng

三傳者有公羊有左氏有谷梁

ěryǎzhěshànbiànyánqiújīngxùncǐmòxiān

爾雅者善辨言求經(jīng)訓(xùn)此莫先

gǔshèngzhùxiānxiánzhuànzhùshūbèishísānjīng

古圣著先賢傳注疏備十三經(jīng)

zuǒzhuànwàiyǒuguóyǔhéqúnjīngshùshíwǔ

左傳外有國語合群經(jīng)數(shù)十五

jīngjìmíngfāngdúzǐcuōqíyàojìqíshì

經(jīng)既明方讀子撮其要記其事

wǔzǐzhěyǒuxúnyángwénzhōngzǐjílǎozhuāng

五子者有荀揚(yáng)文中子及老莊

jīngzǐtōngdúzhūshǐkǎoshìxìzhīzhōngshǐ

經(jīng)子通讀諸史考世系知終始

zìxīnóngzhìhuángdìhàosānhuángzàishàngshì

自羲農(nóng)至黃帝號三皇在上世

tángyǒuyúhàoèrdìxiāngyīxùnchēngshèngshì

唐有虞號二帝相揖遜稱盛世

xiàyǒuyǔshāngyǒutāngzhōuwénwǔchēngsānwáng

夏有禹商有湯周文武稱三王

xiàchuánzǐjiātiānxiàsìbǎizǎiqiānxiàshè

夏傳子家天下四百載遷夏社

tāngfáxiàguóhàoshāngliùbǎizǎizhìzhòuwáng

湯伐夏國號商六百載至紂亡

zhōuwǔwángshǐzhūzhòubābǎizǎizuìchángjiǔ

周武王始誅紂八百載最長久

zhōugònghéshǐjìniánlìxuānyōusuìdōngqiān

周共和始紀(jì)年歷宣幽遂東遷

zhōudàoshuāiwánggāngzhuìchěnggāngēshàngyóushuì

周道衰王綱墜逞干戈尚游說

shǐchūnqiūzhōngzhànguówǔbàqiángqīxióngchū

始春秋終戰(zhàn)國五霸強(qiáng)七雄出

yíngqínshìshǐjiānbìngchuánèrshìchǔhànzhēng

嬴秦氏始兼并傳二世楚漢爭

gāozǔxīnghànyèjiànzhìxiàopíngwángmǎngcuàn

高祖興漢業(yè)建至孝平王莽篡

guāngwǔxīngwéidōnghànsìbǎiniánzhōngyúxiàn

光武興為東漢四百年終于獻(xiàn)

wèishǔwúzhēnghàndǐnghàosānguóqìliǎngjìn

魏蜀吳爭漢鼎號三國迄兩晉

sòngqíjìliángchénchéngwéináncháodūjīnlíng

宋齊繼梁陳承為南朝都金陵

běiyuánwèifēndōngxīyǔwénzhōuxīnggāoqí

北元魏分東西宇文周興高齊

dàizhìsuíyītǔyǔbùzàichuánshītǒngxù

迨至隋一土宇不再傳失統(tǒng)緒

tánggāozǔqǐyìshīchúsuíluànchuàngguójī

唐高祖起義師除隋亂創(chuàng)國基

èrshíchuánsānbǎizǎiliángmièzhīguónǎigǎi

二十傳三百載梁滅之國乃改

liángtángjìnjíhànzhōuchēngwǔdàijiēyǒuyóu

梁唐晉及漢周稱五代皆有由

zhàosòngxīngshòuzhōushànshíbāchuánnánběihùn

趙宋興受周禪十八傳南北混

liáoyǔjīnjiēchēngdìyuánmièjīnjuésòngshì

遼與金皆稱帝元滅金絕宋世

yútúguǎngchāoqiándàijiǔshíniánguózuòfèi

輿圖廣超前代九十年國祚廢

dàichéngzǔqiānyānjīngshíliùshìzhìchóngzhēn

迨成祖遷燕京十六世至崇禎

quányānsìkòurúlínlǐchuǎngchūshénqìfén

權(quán)閹肆寇如林李闖出神器焚

qīngshìzǔyīngjǐngmìngjìngsìfāngkèdàdìng

清世祖膺景命靖四方克大定

yóukāngyōnglìqiánjiāmínānfùzhìjìkuā

由康雍歷乾嘉民安富治績夸

dàoxiánjiānbiànluànqǐshǐyīngfǎrǎodūbǐ

道咸間變亂起始英法擾都鄙

tóngguānghòuxuāntǒngruòchuánjiǔdìmǎnqīngmò

同光后宣統(tǒng)弱傳九帝滿清歿

gémìngxīngfèidìzhìlìxiànfǎjiànmínguó

革命興廢帝制立憲法建民國

gǔjīnshǐquánzàizīzǎizhìluànzhīxīngshuāi

古今史全在茲載治亂知興衰

shǐsuīfándúyǒucìshǐjìyīhànshūèr

史雖繁讀有次史記一漢書二

hòuhànsānguózhìsìjiānzhèngjīngcāntōngjiàn

后漢三國志四兼證經(jīng)參通鑒

dúshǐzhěkǎoshílùtōnggǔjīnruòqīnmù

讀史者考實(shí)錄通古今若親目

kǒuérsòngxīnérwéizhāoyúsīxīyúsī

口而誦心而惟朝于斯夕于斯

xīzhòngníshīxiàngtuógǔshèngxiánshàngqínxué

昔仲尼師項(xiàng)橐古圣賢尚勤學(xué)

zhàozhōnglìngdúlǔlùnbǐjìshìxuéqiěqín

趙中令讀魯論彼既仕學(xué)且勤

pīpúbiānxuēzhújiǎnbǐwúshūqiězhīmiǎn

披蒲編削竹簡彼無書且知勉

tóuxuánliángzhuīcìgǔbǐbùjiàozìqínkǔ

頭懸梁錐刺股彼不教自勤苦

rúnángyíngrúyìngxuějiāsuīpínxuébùchuò

如囊螢如映雪家雖貧學(xué)不輟

rúfùxīnrúguàjiǎoshēnsuīláoyóukǔzhuó

如負(fù)薪如掛角身雖勞猶苦卓

sūlǎoquánèrshíqīshǐfāfèndúshūjí

蘇老泉二十七始發(fā)憤讀書籍

bǐjìlǎoyóuhuǐchíěrxiǎoshēngyízǎosī

彼既老猶悔遲爾小生宜早思

ruòl(fā)iánghàobāshíèrduìdàtíngkuíduōshì

若梁灝八十二對大廷魁多士

bǐjìchéngzhòngchēngyìěrxiǎoshēngyílìzhì

彼既成眾稱異爾小生宜立志

yíngbāsuìnéngyǒngshīmìqīsuìnéngfùqí

瑩八歲能詠詩泌七歲能賦棋

bǐyǐngwùrénchēngqíěryòuxuédāngxiàozhī

彼穎悟人稱奇爾幼學(xué)當(dāng)效之

càiwénjīnéngbiànqínxièdàoyùnnéngyǒngyín

蔡文姬能辯琴謝道韞能詠吟

bǐnǚzǐqiěcōngmǐněrnánzǐdāngzìjǐng

彼女子且聰敏爾男子當(dāng)自警

tángliúyànfāngqīsuìjǔshéntóngzuòzhèngzì

唐劉晏方七歲舉神童作正字

bǐsuīyòushēnyǐshìyǒuwéizhěyìruòshì

彼雖幼身已仕有為者亦若是

quǎnshǒuyèjīsīchéngǒubùxuéhéwéirén

犬守夜雞司晨茍不學(xué)曷為人

cántǔsīfēngniàngmìrénbùxuébùrúwù

蠶吐絲蜂釀蜜人不學(xué)不如物

yòuxíyèzhuàngzhìshēnshàngkuāngguóxiàlìmín

幼習(xí)業(yè)壯致身上匡國下利民

yángmíngshēngxiǎnfùmǔguāngyúqiányùyúhòu

揚(yáng)名聲顯父母光于前裕于后

rényízǐjīnmǎnyíngwǒjiàozǐwéiyījīng

人遺子金滿贏我教子唯一經(jīng)

qínyǒugōngxìwúyìjièzhīzāiyímiǎnlì

勤有功戲無益戒之哉宜勉力