傷寒論原序-拼音校對版

2024年2月8日發(fā)(作者：陳櫻文)

【傷寒雜病論·原序】

lùnyuēyúměilǎnyuèrénrùguózhīzhěnwàngqíhóuzhīsèwèichángbùkǎirántàn論曰：余每覽越人入虢之診，望齊侯之色，未嘗不慨然嘆qícáixiùyě其才秀也。

guàidāngjīnjūshìzhīshìzēngbùliúshényīyàojīngjiūfāngshùshàngyǐliáojūnqīn怪當今居世之士，曾不留神醫(yī)藥，精究方術，上以療君親zhījíxiàyǐjiùpínjiànzhīèzhōngyǐbǎoshēnchángquányǐyǎngqíshēngdànjìngzhú之疾，下以救貧賤之厄，中以保身長全，以養(yǎng)其生。但競逐róngshìqǐzhǒngquánháozīzījíjíwéimínglìshìwù榮勢，企踵權豪，孜孜汲汲，惟名利是務。

chóngshìqímòhūqìqíběnhuáqíwàiércuìqínèipízhībùcúnmáojiāngān崇飾其末，忽棄其本，華其外而悴其內。皮之不存，毛將安fùyāncùránzāoxiéfēngzhīqìyīngfēichángzhījíhuànjíhuòzhìérfāngzhènlì附焉？卒然遭邪風之氣，嬰非常之疾，患及禍至，而方震栗，jiàngzhìqūjiéqīnwàngwūzhùgàoqióngguītiānshùshǒushòubàijībǎiniánzhīshòumìng降志屈節(jié)，欽望巫祝，告窮歸天，束手受敗，赍百年之壽命，chízhìguìzhīzhòngqìwěifùfányīzìqísuǒcuò持至貴之重器，委付凡醫(yī)，恣其所措。

duōjiēwūhūjuéshēnyǐbìshénmíngxiāomièbiànwéiyìwùyōuqiánchóngquán咄嗟嗚呼！厥身已斃，神明消滅，變?yōu)楫愇铮臐撝厝瑃úwéitíqìtòngfūjǔshìhūnmímònéngjuéwùbùxīqímìngruòshìqīngshēng徒為涕泣。痛夫！舉世昏迷，莫能覺悟，不惜其命，若是輕生，bǐhéróngshìzhīyúnzāi彼何榮勢之云哉！

érjìnbùnéngàirénzhīréntuìbùnéngàishēnzhījǐyùzāizhíhuòshēnjūèdì而進不能愛人知人，退不能愛身知己，遇災值禍，身居厄地，méngméngmèimèichǔnruòyouhúnāihūqūshìzhīshìchíjìngfúhuábùgùgēnběn蒙蒙昧昧，蠢若游魂。哀乎！趨勢之士，馳競浮華，不固根本，wàngqūxùnwùwēiruòbīnggǔzhìyúshìyě忘軀徇物，危若冰谷，至于是也！

yúzōngzúsùduōxiàngyúèrbǎijiànānjìniányǐláiyóuwèishírěnqísǐwáng余宗族素多，向余二百，建安紀年以來，猶未十稔，其死亡zhěsānfēnyǒuèrshānghánshíjūqíqī者，三分有二，傷寒十居其七。

gǎnwǎngxīzhīlúnsàngshānghéngwāizhīmòjiùnǎiqínqiúgǔxùnbócǎizhòngfāng感往昔之淪喪，傷橫夭之莫救。乃勤求古訓，博采眾方，zhuànyòngsùwènjiǔjuǎnbāshíyīnányīnyángdàlùn撰用《素問》、《九卷》、《八十一難》、《陰陽大論》、tāilúyàolùbìngpíngmàibiànzhèngwéishānghánzábìnglùnhéshíliùjuǎnsuī《胎臚藥錄》，并《平脈辨證》，為《傷寒雜病論》合十六卷，雖wèinéngjìnyùzhūbìngshùkěyǐjiànbìngzhīyuánruònéngxúnyúsuǒjísīguòbànyǐ未能盡愈諸病，庶可以見病知源，若能尋余所集，思過半矣。

fútiānbùwǔxíngyǐyùnwànlèirénbǐngwǔchángyǐyǒuwǔzàngjīngluòfǔshù夫天布五行，以運萬類，人稟五常，以有五臟，經(jīng)絡腑俞，

yīnyánghuìtōngxuánmíngyōuwēibiànhuànánjízìfēicáigāoshímiàoqǐnéngtànqílǐ陰陽會通，玄冥幽微，變化難極，自非才高識妙，豈能探其理zhìzāishànggǔyǒushénnónghuángdìqíbóbógāoléigōngshǎoyúshǎoshī致哉！上古有神農、黃帝、歧伯、伯高、雷公、少俞、少師、zhòngwénzhōngshìyǒuchángsāngbiǎnquèhànyǒugōngchéngyángqìngjícānggōngxià仲文，中世有長桑、扁鵲，漢有公乘陽慶及倉公，下

cǐyǐwǎngwèizhīwényě此以往，未之聞也。

guānjīnzhīyībùniànsīqiújīngzhǐyǐyǎnqísuǒzhīgèchéngjiājìzhōngshǐ觀今之醫(yī)，不念思求經(jīng)旨，以演其所知，各承家技，終始shùnjiùxǐngjíwènbìngwùzàikǒugǐxiāngduìsīxùbiànchùtāngyàoàncùnbùjí順舊，省疾問病，務在口給。相對斯須，便處湯藥。按寸不及chǐwòshǒubùjízúrényíngfūyángsānbùbùcāndòngshùfāxībùmǎnwǔshí尺，握手不及足，人迎趺陽，三部不參，動數(shù)發(fā)息，不滿五十，duǎnqīwèizhījuézhěnjiǔhòuzēngwúfǎngfúmíngtángquètíngjìnbújiànchásuǒwèikuīguǎn短期未知決診，九候曾無髣髴，明堂闕庭，盡不見察，所謂窺管éryǐfúyùshìsǐbiéshēngshíwéinányǐ而已。夫欲視死別生，實為難矣。

kǒngzǐyúnshēngérzhīzhīzhěshàngxuézéyàzhīduōwénbózhìzhīzhīcìyě孔子云：生而知之者上，學則亞之，多聞博識，知之次也。yúsùshàngfāngshùqǐngshìsīyǔ余宿尚方術，請事斯語。

2019815